Kontuzja może się zdarzyć każdemu- niezależnie od tego, czy dana osoba na co dzień uprawia sport czy prowadzi siedzący tryb życia. Każdy sport i każda dyscyplina naraża nas jednak na inny rodzaj kontuzji, które mogą się nam przytrafić podczas systematycznych treningów. Co zrobić w momencie, kiedy to siatkówka jest naszym ulubionym sportem i jak radzić sobie z kontuzjami, z jakimi mogą wiązać się treningi? Jakie jest najlepsze rozwiązanie na to, aby jak najszybciej mów uzyskać pełną sprawność po wypadku?

Czasem kontuzja w sporcie jest nieunikniona i nie mamy na to wpływu

Przebrnięcie przez poważny uraz nie jest proste, ale nie oznacza, że w przyszłości nie będzie można nadal trenować. Nawet pomimo faktu, że siatkówka nie jest sportem kontaktowym, regularne treningi mogą powodować obciążenia mięśni i stawów. Tym samym zwiększa się podatność na urazy. Trenując tę dyscyplinę zawodowo nie sposób ustrzec się od wypadków, chociażby zwykłego poślizgnięcia się na boisku. Do typowych kontuzji, z jakimi muszą liczyć się osoby grające w siatkówkę należy skręcenie stawu skokowego, skręcenie stawu kolanowego, wybicie palców, naciągnięcia i przeciążenia w obrębie mięśni lub też zerwanie wiązadeł. Wystąpienie kontuzji najczęściej wyłącza zawodnika z treningów na dłuższy czas, w zależności od rodzaju problemu. Jednakże, w bardzo wielu przypadkach bardzo pomocna w całym procesie zdrowienia jest odpowiednia fizjoterapia. Można ją rozpocząć od konsultacji w wybranym przez siebie ośrodku, gdzie fizjoterapeuta będzie mógł dobrać charakter zabiegów do problemu. Jednym z polecanych ośrodków jest ICLB. Odpowiednie ćwiczenia oraz zabiegi naprawdę potrafią zdziałać cuda.

Dlaczego najlepiej od razu rozpocząć rehabilitację?

Wskazane jest, aby wdrożyć chociażby najprostszą formę ruchu na jak najwcześniejszym etapie procesu zdrowienia, aby nie doszło do zastania się kości i mięśni. W wielu przypadkach rehabilitacje można rozpocząć już w dobę od zabiegu, chyba, że lekarz prowadzący zaleci dłuższy czas regeneracji. Do jednych z najpopularniejszych form rehabilitacji należy elektroterapia, terapia ultradźwiękami, masaże lecznicze oraz gimnastyka i ćwiczenia ruchowe. Trzeba się jednak przygotować na to, że cały proces zdrowienia może zostać mocno rozłożony w czasie. Zaleczenie problemu nie oznacza też, że będzie można wejść w harmonogram treningów z maksymalnym obciążeniem- trzeba systematycznie zwiększać intensywność ćwiczeń i pracować nad formą od nowa. Rekonwalescencja wymaga więc wiele motywacji, samozaparcia, ale i cierpliwości.